Dwalen in verhalen
Verhalen zijn meer dan woorden. Elke keer dat we ons verhaal vertellen, eisen we ruimte op in een wereld die ons vaak probeert te verkleinen.
Ons verhaal vertellen is een teken van kracht: Ik was hier. Dit is gebeurd. Ik ben belangrijk. Ik besta.
Door onze ervaringen te delen, vooral de minder leuke delen, bevestigen we dat we niet alleen zijn en dat we niet gebroken zijn. We zijn mensen.
Geen enkel verhaal rondom tuberculose mag vergeten worden!
En dus ook niet die van u. Of het een verhaal is vanuit het heden of verleden, dat maakt geen verschil. Alle verhalen zijn even belangrijk en bijzonder.
En het spreken van het onzegbare, het benoemen van de pijn en het vieren van de vreugde heeft een diep helende werking: het wordt allemaal een medicijn. Als je je verhaal vertelt, doorbreek je stiltes en in die barsten stroomt licht naar binnen. Je begint jezelf weer aan elkaar te naaien. Soms beginnen anderen samen met jou te helen.
Jouw verhaal doet ertoe. Als u uw verhaal (en foto) ook wilt delen, stuur dan een e-mail naar info@kncvtbc.org